Η Δύση άρπαξε φωτιά!
Έμποροι κοψοχρονιά
σπρώχνουν τα ρετάλια
Οι τράπεζες, η αγορά,
κρατάν’ τα σκήπτρα τους γερά
μα εμείς μικρά κουτάλια
Δικαίωμα τάζουν στη χλιδή,
στου πλούτου τη συγκομιδή
Ποιος πουλά, ποιος αγοράζει
μονάχα όταν χρέη στιβάζει;
Μακριά από τούτη ‘δω την αρπαγή
το βλέμμα στρέφω σ’ άλλη γη,
σε άλλο ουρανό γαλάζιο
Τις στάχτες μας παινεύουνε
Λόγια που μπερδεύουνε
μάθαμε ν’ ακούμε
Η ανάπτυξη τραβάει μπροστά
Ξοπίσω της με λιγοστά
κουράγια ακολουθούμε
Κοντά στο χείλος του γκρεμού,
την ώρα του απολογισμού,
σε πουλά και σ’ αγοράζει
Απ’ την ανάγκη κέρδος βγάζει
Μακριά από τούτη ‘δω την αρπαγή
το βλέμμα στρέφω σ’ άλλη γη,
σε άλλο ουρανό γαλάζιο
Δεν πιστεύω τους θεσμούς
ή τους δημαγωγούς
που μας ζαλίζουν με χρησμούς
Μικρούς αρχηγούς, αλαζόνες θεούς
που μας φορτώνουν με περίσσιους
καημούς
Στη Δύση ο κόσμος καίγεται!
Τη φωτιά που μαίνεται
χρόνια αψηφούνε
Εκεί στη μαύρη Ανατολή
του κόσμου την αποβολή
σε πόλεμο καλούνε
Τι κι αν χαθούν αθώοι πολλοί
Για άλλοθι έχουν εντολή
των λαών που εκπροσωπούνε,
το δίκιο σαν καταπατούνε
Και για ατύχημα μιλούνε
όταν συγχώρεση ζητούνε
Μακριά από τούτη ‘δω την αρπαγή
το βλέμμα στρέφω σ’ άλλη γη,
σε άλλο ουρανό γαλάζιο
Ουρανό γαλάζιο
Ουρανό γαλάζιο