Γι’ αυτήν αιώνια νύχτα γράφει η μοίρα της, απλά
Γι’ αυτήν τα χέρια βλέπουν από μάτια πιο καλά
Μιλάει στη μοναξιά της για όσα την πονούν
Κλειστά κρατάει τα χαρτιά της σ΄αυτούς που λοιδορούν
Κατερίνα δως μου θάρος, κράτα με γιατί σε χάνω αύριο
Τι κι αν βλέπω; Σε σκοτάδια πνίγομαι μακριά σου σαν βρεθώ
Δίχως μάτια να σε φτάνω μάθε με, με βηματάκι αρχάριο
στου γοφού σου το ρυθμό γλυκαίνομαι να σε ακολουθώ
Μαζί της υπομένω τη γαλήνη, τη σιωπή
και της καρδιάς τα πάθη τα ζω χωρίς ντροπή
Μ’ αγαπά; Με πόση αγάπη; Με μισεί; Με πόση οργή;
Δεν χωράνε στο ντουλάπι της, πλημμύρισαν τη γη!
Κατερίνα δως μου θάρος, κράτα με γιατί σε χάνω αύριο
Τι κι αν βλέπω; Σε σκοτάδια πνίγομαι μακριά σου σαν βρεθώ
Δίχως μάτια να σε φτάνω μάθε με, με βηματάκι αρχάριο
στου γοφού σου το ρυθμό γλυκαίνομαι να σε ακολουθώ
Μικρού παιδιού η καρδιά της ραγίζει πιο συχνά
Μα αρκεί μια ηλιαχτίδα και όλα ευθύς τα ξεχνά
Αχ!
Κατερίνα δως μου θάρος, κράτα με γιατί σε χάνω αύριο
Τι κι αν βλέπω; Σε σκοτάδια πνίγομαι μακριά σου σαν βρεθώ
Δίχως μάτια να σε φτάνω μάθε με, με βηματάκι αρχάριο
στου γοφού σου το ρυθμό γλυκαίνομαι να σε ακολουθώ
Αχ!
Κατερίνα δως μου θάρος, κράτα με γιατί σε χάνω αύριο
Τι κι αν βλέπω; Σε σκοτάδια πνίγομαι μακριά σου σαν βρεθώ
Δίχως μάτια να σε φτάνω μάθε με, με βηματάκι αρχάριο
στου γοφού σου το ρυθμό γλυκαίνομαι να σε ακολουθώ