Κάτω από τον λαμπρό ήλιο της Κεντρικής Φλόριντας, μέσα σ’ ένα τροπικό σκηνικό από φοινικόδεντρα, μπανανόδεντρα, μανόλιες, φτέρες και πελούζες πράσινου, λίγα μόλις μέτρα από τις όχθες μιας πανέμορφης τεχνητής λίμνης, στο Ορλάντο, υπάρχει μια κατοικία που φυλάσσει λίγο από το άρωμα της αιγιοπελαγίτικης αρμύρας.
Ο ιδιοκτήτης της Joel Joshua Garrick έχει εδώ και κάμποσα χρόνια δεσμούς συγγένειας με την Ελλάδα και την ιστορία της. Λάτρης της κλασσικής περιόδου και ένθερμος μελετητής της αρχαίας ελληνικής τέχνης και πολιτισμού την επισκέπτεται κάθε χρόνο. Ως έκτακτος καθηγητής στο School of Visual Arts της Νέας Υόρκης συνοδεύει σε ένα εκπαιδευτικό ταξίδι τους φοιτητές του στα πιο αντιπροσωπευτικά μνημεία της αρχαιότητας για να τους μυήσει στην αρχιτεκτονική, τη γλυπτική, τη ζωγραφική και γενικότερα τις εκφάνσεις του αρχαίου ελληνικού πνεύματος. Η βαθιά γνώση του και η γλαφυρότητα της αφήγησής του δεν είχαν απήχηση μόνο στους φοιτητές του αλλά και σε όσους ακόμα είχαν την ευκαιρία να τον παρακολουθήσουν επί το έργον. Αυτή του η ιδιότητα του εξασφάλισε από τη Εφορεία Αρχαιοτήτων το μοναδικό προνόμιο της πρόσβασης στον Παρθενώνα κατά την περίοδο της αποκατάστασής του προκειμένου να φωτογραφίσει τα αγαπημένα του μάρμαρα.
Οι φωτογραφίες του καλλιτέχνη έκαναν το γύρο του κόσμου σε φωτογραφικές εκθέσεις, μέσα από τις σελίδες των πιο διάσημων περιοδικών, χρησιμοποιήθηκαν για την διαφημιστική καμπάνια της Ολυμπιακής Αεροπορίας και κάποιες από αυτές κοσμούν τους τοίχους της κατοικίας του.
Ως ειδικός στην καλλιτεχνική διεύθυνση, καλλιτεχνικός σύμβουλος της γκαλερί Millenia Fine Arts και βασικός επιμελητής για τις Lifestyle Publications έρχεται συνεχώς σε επαφή με όλα τα νέα ρεύματα και τους καλλιτέχνες τόσο της Αμερικάνικης όσο και της διεθνούς σκηνής καθώς και με οποιαδήποτε στοιχεία συμβάλλουν σε μια ποιότητα και χαρά ζωής.
Δεν θα μπορούσαν λοιπόν να μην αντανακλούν όλ’ αυτά στην κατοικία του. Το σπίτι είναι οργανωμένο με βάση έναν άξονα που ξεκινά από την κύρια είσοδο περνάει από το κεντρικό καθιστικό για να καταλήξει στην πισίνα με οπτική φυγή στα νερά της λίμνης. Δεξιά του αναπτύσσονται οι προσωπικοί χώροι του ιδιοκτήτη που περιλαμβάνουν το κύριο υπνοδωμάτιο και το γραφείο του με τα ensuite μπάνια τους. Αριστερά η τραπεζαρία, το ‘χειμερινό’ καθιστικό με ενσωματωμένη την κουζίνα, τα δωμάτια των φιλοξενούμενων και οι βοηθητικοί χώροι με πρόσβαση στο γκαράζ, παρέχουν στους καλεσμένους του την δυνατότητα αυτονομίας αλλά και αρμονικής συμβίωσης με τον οικοδεσπότη σύμφωνα με τα πρότυπα της ελληνικής φιλοξενίας.
Η πληθωρική προσωπικότητα του Josh, η περιέργεια του για οτιδήποτε καινούργιο, ξεχωριστό και διαφορετικό, σε συνδυασμό με την επικοινωνιακή του ικανότητα, τον καθιστούν έναν από τους πιο ενεργούς συλλέκτες τέχνης και αντικειμένων. Οι συλλογές του σπαρμένες στους τοίχους, στα ράφια, στα τζάκια, εκτός από έργα τέχνης, συμπεριλαμβάνουν εργαλεία, βιβλία, ταξιδιωτικά αναμνηστικά και δώρα από ανθρώπους που αγαπά.
Χρειάζεται κανείς μέρες για να απορροφήσει όλ’ αυτά τα αισθητικά ερεθίσματα που είναι το αποτέλεσμα καλού γούστου αλλά και μιας μοναδικής αίσθησης του χιούμορ που θέλει τον ‘Έρωτα εναντίον του Πολέμου’ του Τσαρούχη παρέα με τα γκάτζετ των Universal Studios, πίνακες αφηρημένης ζωγραφικής αντιμέτωπους με τους ήρωες της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, μουσειακά αντίγραφα γλυπτών εφήβων να φλερτάρουν με φιγούρες της Ποπ Αρτ υπό το βλέμμα των δώδεκα θεών του Ολύμπου!
Είναι ένας κόσμος λουσμένος στο χρώμα με πολύ συγκεκριμένες προτάσεις για τους τοίχους από τον διακοσμητή Richard Keller σε συνδυασμό με ανάλογες επιλογές υφασμάτων και εργονομική διάταξη των επίπλων που αναδεικνύουν τα έργα τέχνης και εξασφαλίζουν την λειτουργικότητα στους χώρους.
Έτσι, ένα καφεκόκκινο stucco antico στο χώρο της τραπεζαρίας παρέχει ζεστασιά και πινελιές από αντικείμενα στο χρώμα του κοβαλτίου συμπληρώνουν με μια αίσθηση πολυτέλειας την ήρεμη ατμόσφαιρα κατά τη διάρκεια των γευμάτων. Ο ιδιος χώρος εξελίσσεται στο κεντρικό καθιστικό όπου μια ροδίζουσα ώχρα αγκαλιάζει μια ‘ταπετσαρία’ από μοντέρνα έργα τέχνης που αντικατοπτρίζονται σαν παζλ στον απέναντι τοίχο ντυμένο ολόκληρο από καθρέφτες με κορνίζες διαφόρων εποχών και τεχνοτροπιών.
Στο ‘ελληνικό δωμάτιο’ ένα έντονο κόκκινο, στο βάθος, με παιχνιδιάρικη αναφορά σ’ αυτό της Κνωσσού, χωρίς ωστόσο πρόθεση αντιγραφής του, αποτελεί άψογο φόντο για τις συλλογές από αντικείμενα και βιβλία με θέμα την Ελλάδα και δένει όμορφα με τα υπόλοιπα χρώματα του δωματίου.
Ανοιχτόχρωμο lime για την κουζίνα που συνεχίζει σε ένα off white στο χώρο του τζακιού αφήνοντας τον πρωταγωνιστικό ρόλο στα χρώματα της φύσης έτσι όπως καδράρονται από τα παράθυρα που βλέπουν τον κήπο. Εδώ αξίζει ν’ αναφέρουμε πως το μεγαλύτερο μέρος του σπιτιού έχει προσανατολισμό προς το νερό, με μεγάλα ανοίγματα για τη μέγιστη δυνατή απόλαυση της θέας. Άνετοι δερμάτινοι καναπέδες και αναπαυτικές μπερζέρες γύρω από το coffee table αποτελούν το δέλεαρ για ανάπαυλα ή διασκέδαση με τα φιλικά του πρόσωπα όλες τις ώρες της ημέρας.
Τα μαρμάρινα ανάγλυφα, τα μελανόμορφα αγγεία και οι κολόνες κορινθιακού ρυθμού στο μπάνιο φέρνουν στη μνήμη αρχαία ελληνικά λουτρά. Το φως που διαπερνά τα υαλότουβλα έτσι όπως αντανακλά στις στιλπνές κεραμικές επιφάνειες ή απορροφάται από τα σκούρα υφάσματα, μας θυμίζει κάποιους στίχους του Μπωντλαίρ: […] Εκεί, που όλα έχουν τάξη και ομορφιά, χλιδή, ηρεμία και ηδονή […].
Έναν ελληνορωμαϊκό αισθησιασμό αποπνέει και το κύριο υπνοδωμάτιο με φιλήδονες αποχρώσεις του μπλε σε τοίχους και υφάσματα και με trompe l’ oeil από τους έξυπνα ενσωματωμένους καθρέφτες στα έπιπλα του χώρου.
Λευκές και γαλάζιες ρίγες στα μαξιλάρια των μιντεριών και fer forgé έπιπλα, έξω, στο χώρο της πισίνας, μας ταξιδεύουν στη Μεσόγειο της δεκαετίας του ’60.
Ολόλευκες ξαπλώστρες πάνω στο λιτό τσιμεντένιο δάπεδο όπου μικρά παρτέρια πράσινου ξεφυτρώνουν εδώ κι εκεί, ένας πέτρινος φτερωτός θεός κι ένας τεράστιος θόλος από σίτα, ασπίδα στις επιδρομές των εντόμων, εντείνουν αυτή την ψευδαίσθηση που όμως είναι φευγαλέα.
Γιατί τίποτα δεν μπορεί να ξεπεράσει σε επιβλητικότητα το υγρό τοπίο ολόγυρα, με τα νερά να βαλτώνουν στις όχθες της λίμνης όπου η επιφάνεια δανείζεται το χρώμα του βυθού και σαρκώδη νούφαρα δυσκολεύουν το κολύμπι στις πάπιες ενώ ένα δάσος από καλαμιές εξασφαλίζει κρυψώνα στα βατράχια πριν ξεμυτίσουν για τη νυχτερινή τους βόλτα.