Η αγάπη αυτή κρυφή να μείνει
Η αγάπη αυτή κρατάει ντροπή
Πληγώνει σαν την ξεστομίζω
Μ’ ανακουφίζει μόνο η σιωπή

Κοντά σου παύει να κυλάει ο χρόνος
Μια στήλη άλατος χωρίς αναπνοή
γίνομαι,
ας μπορούσα μόνος
μακριά να φύγω απ’ τη δική σου επιρροή

Η αγάπη αυτή κρυφή να μείνει
Αέναος πόνος ψυχής, δριμύς,
να γίνει αυτή το μυστικό μας
στις φήμες κόντρα, η ασπίδα της τιμής

Δεν έχει στέφανα του γάμου,
κουμπάρο συνοδό,
ούτε καν, για μας, τραπέζι γιορτινό
Όσα απλόχερα μου δίνεις,
όταν πια δεν είσ’ εδώ,
σ’ ακολουθούνε και μ’ αφήνουν ορφανό

Η αγάπη αυτή κρυφή να μείνει
Η αγάπη αυτή κρατάει ζωή
Η ανάμνηση απ’ τη μορφή σου
μαζί σου σβήνει όταν φεύγεις το πρωί

Μαζί κι η μνήμη μου, μαζί σου θα χαθεί